Χρήσιμα στοιχεία για την αναπαραγωγή και την εκτροφή των κουνελιών

Μετά από προσεκτική παρατήρηση 2 ετών έχω καταλήξει στα παρακάτω συμπεράσματα:

• Η διατροφή τους ποικίλει. Τον πρώτο χρόνο τους έδινα musli ξηράς τροφής, όμως διαπίστωσα πως όταν ο αριθμός αυξάνεται το σπορ γίνεται ακριβό. Έτσι ακολούθησα τη συμβουλή του προμηθευτή της τροφής και κατέληξα σε τριών ειδών τροφές. (1) κουνελίνη (απλή και όχι ανάπτυξης), (2) γιαρμά (σπασμένο κριθάρι) και (3) ξερό τριφύλλι. Η μετάβαση ήταν αρκετά ομαλή θα έλεγα αλλά δεν μπορώ να γνωρίζω τα επίπεδα ανάπτυξης πριν και μετά διότι δεν παίρνω μετρήσεις βάρους στην παρούσα φάση. Επίσης η ανάπτυξη της μεσαίας ράτσας είναι ιδιαίτερα αργή και το κουνέλι φτάνει το μέγιστο μέγεθός του περί τους 8 μήνες μετά τη γέννηση.
•  Τα κουνέλια έχουν έντονη σεξουαλική δραστηριότητα… γι’ αυτό άλλωστε και το ρητό, ακόμα και όταν βρίσκομαι μέσα στα κονικλοτροφεία.
• Μετά τη γονιμοποίηση η οποία μπορεί να γίνει την ίδια μέρα της γέννας, η κύηση διαρκεί 28-31 ημέρες. Έχω παρατηρήσει αρσενικό να θωπεύει τη θηλυκιά την ώρα του τοκετού. Αυτή προσπαθεί να τον διώξει με λυγμούς/κραυγές, όμως αυτός συνεχίζει για να εκπληρώσει την γενετήσια καταβολή του.
• Τα μικρά περίπου 20 ημερών βγαίνουν από την φωλιά (υπάρχει παράδειγμα μικρού που βγήκε από την φωλιά 12 ημερών). Έχει διαπιστωθεί γενικά ότι μετά την 15-16 μέρα τα μικρά ξεκινούν το τεχνητό σιτηρέσιο. 
•  Η 1^η γέννα για την μεσαία και μικρή ράτσα συνήθως είναι 3-4 κουνέλια (4-5 μηνών). Η μέγιστη γέννα είναι 6 κουνέλια και επιτυγχάνεται μετά τους 6 μήνες. Οπότε καλό είναι να απομονώνονται τα θηλυκά ή τα αρσενικά μέχρι να γίνουν 6 μηνών.
• Δεν παρατηρείται κανιβαλισμός από τους γονείς και δη  από τους πατεράδες. Αντιθέτως οι πατεράδες δείχνουν ιδιαίτερη στοργή. Οπότε καταρρίπτεται ο μύθος που ισχυρίζεται ότι όταν μεγαλώνουν μαζί τα κουνέλια ο αρσενικός να πνίγει τα μικρά. Βέβαια έχω φροντίσει να μην υπάρχουν ανταγωνιστικά αρσενικά στο ίδιο κονικλοτροφείο.
• Διαπιστώνεται ότι από τον 4^ο μήνα οι πατεράδες κυνηγούν τα μικρά αρσενικά, διότι και τα τελευταία με τη σειρά τους κυνηγούν τις θηλυκές για γονιμοποίηση. Το ίδιο συμβαίνει και μεταξύ των θηλυκών. Ο αρσενικός δεν κάνει διάκριση στα θηλυκά και προσπαθεί να τα θωπεύσει όλα ανεξαρτήτου συγγένειας.
• Η συμπεριφορά των κυοφορούντων θηλυκών αλλάζει δραματικά τις ημέρες του τοκετού. Γίνονται πολύ επιθετικές απέναντι στις άλλες θηλυκές και αποφεύγουν τον αρσενικό. Τις ημέρες που γεννάει μαζεύει ξερά χόρτα για να φτιάξει τη φωλιά της. Αυξάνεται γεωμετρικά η όρεξή τους και αυτά τα συμπτώματα καταδεικνύουν ότι πλησιάζει η ώρα του τοκετού. Φτιάχνει μία περίτεχνη φωλιά με ξερόκλαδα, την οποία ντύνει με χνούδι που μαδάει από την κοιλιά της και τα πόδια της. Όταν γεννήσει μαδάει επιπλέον γούνα και καλύπτει από το πάνω μέρος τα μωρά της.  Η καλύτερη διαμόρφωση της φωλιάς είναι όταν υπάρχει επαρκές υπόστρωμα από πριονίδι και ξερά χόρτα για μόνωση από το κρύο και την υγρασία.
• Στο κονικλοτροφείο 1 αν και υπάρχουν κουνελιάστρες (μεταλλικές και ξύλινες φωλιές), οι θηλυκές επιλέγουν να γεννήσουν σε τυφλά σημεία (μάλλον λόγω ανταγωνισμού). Πιο συγκεκριμένα η κυρίαρχη θηλυκιά και ο αρσενικός μπαίνουν συχνά πυκνά στις κουνελιάστρες και αδειάζουν το πριονίδι. Αυτό παρατηρείται από τις θηλυκές με αποτέλεσμα να μην της ελκύει ο χώρος αυτός για να γεννήσουν.
• Στο κονικλοτροφείο 1 η θηλυκιά έχει πολύ ιδιαίτερη συμπεριφορά. Εκτός του ότι κυνηγάει συνεχώς τα άλλα θηλυκά, κυνηγάει και θωπεύει τον αρσενικό μάλλον διότι εκνευρίζεται με τη συνεχή του προσπάθεια να την θωπεύσει αυτός.
• Γενική διαπίστωση είναι ότι οι περισσότερες επιτυχημένες γέννες γίνονται την άνοιξη όπου βελτιώνεται ο καιρός και μειώνεται η υγρασία με αποτέλεσμα να αυξάνεται η επιβίωση των νεαρών κουνελιών.
• Διαπιστώθηκε ότι τον χειμώνα μερικές γέννες ήταν ανεπιτυχείς και τα μωρά βρέθηκαν είτε εκτός φωλιάς ή δαγκωμένα/σκοτωμένα. Δεν διαπιστώθηκε όμως ο λόγος. Υποθέτω ότι οι ίδιες οι μάνες προχωρούν σε αυτή την ενέργεια. Βέβαια αυτό αποτελεί μόνον υπόθεση. Άγνωστη παραμένει η αιτία αυτής της συμπεριφοράς.
• Ποτέ δεν βάζουμε στο ίδιο κοινόχρηστο κονικλοτροφείο ώριμο κουνέλι όταν υπάρχει ανταγωνισμός από άλλο ήδη υπάρχον κουνέλι του ίδιου φύλου.
• Εάν η μάνα δεν θηλάσει τα μωρά της, τότε ή τα βάζουμε σε άλλη μάνα που ήδη θηλάζει μωρά ή τα ταϊζουμε μόνοι μας με ειδικό εξοπλισμό (θήλαστρο) και με γάλα φρέσκο χλιαρό. Η συγκεκριμένη διαδικασία είναι πολύ χρονοβόρα και δύσκολη ειδικά τις πρώτες μέρες συνήθως με μεγάλες απώλειες. Μία άλλη λύση είναι να κρατάμε σταθερή και ανάσκελα την μάνα και να βάζουμε τα μωρά να θηλάζουν κάθε μέρα. Βέβαια αυτό προϋποθέτει αρκετή ώρα απασχόλησης κατά τη διάρκεια της ημέρας. Τα μωρά θα πρέπει να θηλάζουν ένα τη φορά στην αρχή και να ελέγχουμε τα στομάχια τους αν γεμίζουν πριν ταΐσουμε άλλο. Μετά τις 5 πρώτες ημέρες μπορούμε να τα βάζουμε όλα μαζί πάνω στη μάνα τους. Οι πρώτες 5 ημέρες είναι πολύ σημαντικές. Μετά τις πρώτες ημέρες τα κουνελάκια βγάζουν τρίχωμα και είναι πιο ανθεκτικά.